Η Χίος μου στις φλόγες. Έκανα υπομονή και δεν έγραψα κάτι όλες αυτές τις ημέρες που το νησί μου βιαζόταν κατά συρροή. Όχι από τον στρατηγό άνεμο, όπως είχε πει σε ένα παραλήρημα ανευθυνότητας ο Βύρωνας Πολύδωρας τότε που κάηκε η Πελοπόννησος και μαζί της δεκάδες ανθρώπινων ψυχών.
Ούτε από κάποια από τις 10 πληγές με τις οποίες ο μεγαλοδύναμος
παίζοντας βελάκια στον χάρτη της χρεοκοπημένης μας χώρας τιμώρησε τους
απανταχού Φαραώ της. Άλλοι είναι οι υπεύθυνοι και δεν σκοπεύω να
εξαιρέσω κανένα από του πληκτρολογίου μου την οργή.
Διάβασα πολλά, άκουσα περισσότερα και περίμενα. Υπομονετικά,
επιτηδευμένα και στωικά. Περίμενα. Και η οργή αυτού που περιμένει, που
υπομένει είναι σκέτος ποταμός, Νείλος Δυτικός με τους κροκόδειλους και
τα φονικά του κουνούπια μαζί. Περίμενα.
