Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012



O Αλέξης Παπαχελάς γράφει για τη νέα Ελλάδα που όλοι θέλουμε. Μια Ελλάδα με ευρώ, που θα έχει ξεριζώσει τα βαρίδια της δραχμής που είναι καταδικασμένα να την κρατούν στη μιζέρια και την αδιαφάνεια.
Το εγχείρημα της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ δεν έχει ιδιαίτερο νόημα αν δεν ξεριζωθούν βίαια οι πυρήνες της διαφθοράς, που βλάπτουν τη χώρα και την κοινωνία στο σύνολό της. Δεν έχει νόημα να μειωθούν και άλλο οι μισθοί και οι συντάξεις των εργαζομένων αν η Ελλάδα συνεχίσει να λεηλατείται από εθνικούς προμηθευτές, λαμόγια που πουλάνε προστασία σε όποιον ξένο θέλει να επενδύσει στη χώρα μας, καρτέλ που κρατάνε τις τιμές παράλογα υψηλά σε ζωτικούς τομείς και από ένα κομματικό σύστημα που χρησιμοποιεί τις ΔΕΚΟ, τον ΟΠΑΠ και άλλους οργανισμούς για να μοιράσει πολιτικό χρήμα.
Η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ έχει νόημα αν καταστεί μια ευρωπαϊκή χώρα με θεσμούς και κανόνες που θα λειτουργούν και θα εφαρμόζονται με ελεύθερο ανταγωνισμό στους κρίσιμους τομείς της οικονομικής ζωής και ίσες ευκαιρίες για όλους στον ιδιωτικό τομέα. Οι θυσίες τις οποίες υφίστανται οι πολίτες έχουν νόημα αν ύστερα απ’ όλη αυτήν τη μείωση των μισθών και του βιοτικού επιπέδου, μπουν στη γωνία τα παράσιτα που ζούσαν από το κράτος και το έκλεβαν και απελευθερωθεί πολύτιμο οξυγόνο για τους Ελληνες που θέλουν να στήσουν δουλειές και δεν μπορούν.
Αλλιώς μια χαρά θα ήμασταν και στην Ελλάδα της δραχμής και των ολιγαρχών: μια κλειστή, φτωχή οικονομία με συμμορίες οι οποίες μοιράζονται διάφορους τομείς, κρατικοδίαιτη νομενκλατούρα επιχειρηματιών και τράπεζες που χρηματοδοτούν αποκλειστικά ημέτερους.
Μέχρι στιγμής οι ξένοι δηλώνουν έκπληκτοι από όσα τριτοκοσμικά ή και «λατινοαμερικανικά» αντιλαμβάνονται, αλλά σιωπούν και δίνουν το δικαίωμα να τους κατηγορούν οι πάντες ότι ενδιαφέρονται μόνο για το κόψιμο μισθών και συντάξεων. Θα μου πείτε δική τους δουλειά είναι; Και όμως. Δεν μπορεί να ενδιαφέρονται να ανοίξει ο κλάδος των ταξί και να μη νοιάζονται για το πού πάνε τα χρήματα των δικών τους φορολογούμενων ή για το φαινόμενο των τιμών που δεν πέφτουν όταν μειώνονται θεαματικά μισθοί και ενοίκια.
Θέλουμε την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά τη θέλουμε πλήρως εξευρωπαϊσμένη, όχι το βαλκανικό, νεόπλουτο κακέκτυπο στο οποίο τη μετέτρεψε η είσοδος στην Ευρωζώνη. Υπάρχει βεβαίως και η άποψη διαφόρων διασήμων Ελλήνων, οι οποίοι αφού λεηλάτησαν, έκλεψαν και διασκέδασαν στην πατρίδα τους έχουν το θράσος να καταλήγουν φωναχτά στο συμπέρασμα: «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος χρυσό μου, να πάμε στη δραχμή να τελειώνουμε». Σωστή, και απολύτως κυνική άποψη, ειδικά αν έχεις μερικές δεκάδες εκατομμύρια εκτός Ελλάδος και μερικά διαμερίσματα ανά τον κόσμο για τη «δύσκολη ώρα». Ας πάρουν τα κλεμμένα τους και ας τα φάνε όπως θέλουν αν είναι... νομιμοποιημένα, αλλά ας τους βγάλουμε από το παιχνίδι αν θέλουμε αυτή η χώρα να απελευθερώσει το ταλέντο, τη δημιουργικότητα και το μεράκι όσων θέλουν να βγάλουν λεφτά χωρίς να κλέβουν και χωρίς την προστασία κανενός πολιτικού ή νταβατζή...